Samothraki

In de oudheid werd Samothraki "het eiland van de grote goden" genoemd. Bekend om de rituelen die plaatsvonden ter ere van de Grote Goden en ook voor het beroemde standbeeld van de godin Nike, is dit noordoostelijke eiland van de Egeïsche Zee niet alleen ontzagwekkend vanwege het verbiedende aspect ervan; het is ook de plaats van prachtige vergezichten en indrukwekkende archeologische vondsten. Het interieur is bedekt met de imposante Saos-berg (1.611 m), de Agios Andreas-lagune, stromende beekjes, stroomversnellingen, kleine meren (de zogenaamde "Vathres" - stroomgebieden) en eikenbossen. Een andere aantrekkingspool op het eiland zijn de traditionele nederzettingen (met Chora als belangrijkste), thermale bronnen, middeleeuwse monumenten en, last but not least, de belangrijke archeologische vindplaats van Palaiopolis. Het eiland is 184 km² groot en heeft 58 km kustlijn; de bevolking bestaat uit 3.000 inwoners. Er is bootdienst vanuit Lavrion, Kavala en Alexandroupolis; bezoekers kunnen ook vanaf de luchthaven Athene Eleftherios Venizelos vliegen naar Kavala en Alexandroupolis. Samothraki werd voor het eerst bewoond door Carians en vervolgens door Thraciërs die, zoals archeologische vondsten bevestigen, zich vestigden in het gebied in de laat-neolithische periode en tijdens de bronstijd. In de Romeinse tijd werd het eiland als heilig beschouwd. In de daaropvolgende eeuwen werd Samothraki gegeven aan de Genuese familie van "Gattilusi" en daarna werd het achtereenvolgens veroverd door de Venetianen en de Turken die het eiland volledig verwoestten in september 1821. Het werd bevrijd door het Griekse leger in oktober 1912.